“Hüvallâhüllezî”den sonra üç İhlâs okumak
huvalla hülleziden sonra 3 ihlas okumamızın sebebi nedir
Bir hadis-i şerifte, sabah ve akşam namazlarından sonra aşır olarak okunan "Huvallâhullezî"nin fazileti hakkında şöyle buyrulmuştur:
“Kim sabah kalkarken üç defa ‘Eûzü billâhi’s-Semîı'l-Alîmi mine’ş-Şeytâni’r-racîm (Allah’ın rahmetinden kovulmuş olan şeytandan, işiten ve bilen Allah’a sığınırım) der ve Haşir sûresinin sonundan üç âyet okursa, Allah o kimseye akşama kadar duâ ve istiğfar etmek üzere yetmiş bin melek vazifelendirir. O gün içinde ölürse şehit olarak ölür. Kim geceye girerken (akşam namazından sonra) okursa, o da aynı dereceye ulaşır.” [Tirmizî, Sünen, Fedâilü`l-Kur`ân 22, Mevâkît 65; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 5/26]
Sevgili peygamberimiz (s.a.v.), sabah ve akşam namazlarından sonra bu âyetleri okuduğumuz zaman, bu mükâfata nâil olacağımızın müjdesini vermektedir.
Başta Buharî olmak üzere hemen bütün hadis kaynaklarında yer alan Ebu Saîdi’l-Hudrî’den (r.a.) rivayet edilen hadis-i şerifte de, Rasûlullah Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
“Nefsimi kudret elinde tutan Allah’a yemin ederim ki, Allâhu’l-Vâhidu’s-Samed (İhlâs suresi), Kur’an’ın üçte birine denktir.” [Buharî, Sahih, Fedâilu’l-Kur’an, 13, Hadis no: 5015]
Bu hadisin, mânâ bakımından aynı olmakla birlikte bazı kelime farklarıyla çok rivayetleri vardır. Buharî’deki metnin mealini esas aldığımız bu hadiste “İhlâs suresi” denilmeyip “Allâhu’l-Vâhidu’s-Samed” terkibinde belirtilmesi, hadis âlimlerince İhlâs suresi olarak izah edilmiştir.
Kur’an’ın üçte birine denk olması, mânâ bakımından ve surenin bu sıfatları ihtiva etmesi itibariyle olduğu da yine âlimler tarafından açıklanmış... Dolayısiyle üç İhlâs okumanın bir hatime muâdil olduğu ifade edilmiştir. Bilindiği üzere Kur’an-ı Kerim bütünüyle Allah Teala’nın kelamıdır ve İslâm’ın ana kaynağıdır. Ancak bazı sure ve ayetler daha fazla mânâ ve esrâr yüklü olduklarından, sevap ve faziletleri de elbette ki daha ziyadedir. İhlâs-ı şerif de bunlardandır.
Nitekim Rasûlullah Efendimiz (s.a.v.), İhlâs suresini üç defa okuyan kimsenin Kur’an-ı Kerim'i bir kere hatmetmiş gibi sevap elde edeceğini de müjdelemiştir. [Müslim, Sahih, Salâtü’l-Müsafirîn, 261; Tirmizî, Sünen, Fedâilü’l-Kur’an, 11]
İşte bütün bu sebeplerden dolayıdır ki; Allah dostları, âlim-ârif ve fâzıllar okudukları bu ayetlerin sonunda, evrâd u ezkârlarının nihayetinde hep bu mübarek sureyi üç kere okumayı âdet edinmişlerdir. Bizler de onlara tebaan (uyarak) okumaya devam ediyor, bu vesileyle Rabbimizin (c.c.) rızasını talep ve ümit ediyoruz. Hâlisane niyetimiz bu. Ahirette bu ve benzeri sevaplara-ecirlere-mükâfatlara büyük ihtiyacımız olacak. Dünya için bile atalarımız, “Fazla mal göz çıkarmaz” dememişler mi? Ahiret içinse haydi haydi böyledir.
Silsile-i Sâdât-ı Nakşibendiyye’nin 24’üncü halkasını teşkil eden, İmam-ı Rabbani (k.s.) hazretlerinin de oğlu olan Muhammed Ma’sum (k.s.) buyurmuşlardır ki:
"Mü’minin en büyük zararı, sevaptan mahrum kalmasıdır. Birisi sizi yemeğe davet ettiğinde, oraya sadece karnınızı doyurmak için giderseniz, hiç sevap alamazsınız, mânen kaybedersiniz. Fakat ‘mü’min kardeşimin davetine icabet etmek sünnet’ diye niyet ederseniz, sevap kazanırsınız."
Velhasıl bütün bunlar, hep niyete bağlıdır. Mü’minin hayatındaki bütün kayıp veya zarar, niyetiyle irtibatlıdır. Bizim de niyetimiz, Rasûlullah’ın (s.a.v.) sünnetine ve O’nun vârislerinin yoluna uymaktır. Maksadımız da matlabımız da Rabbimizdir, O’nun rızasıdır.
dua, istiğfar, akşam, sabah, Eûzü billâhi’s-Semîı'l-Alîmi mine’ş-Şeytâni’r-racîm, Haşir sûresi, “Hüvallâhüllezî”, yetmiş bin melek, üç İhlâs, Allâhu’l-Vâhidu’s-Samed,